رابطه نامشروع
رابطه نامشروع چیست ؟
مصادیق رابطه نامشروع چیست ؟
ضابطه تشخیص در تعیین جرم«رابطه نامشروع» چیست؟
مواد قانونی مربوط به جرم«رابطه نامشروع» کدام است؟
مفهوم کلی رابطه نامشروع:
در مفهوم لغوی رابطه یعنی : ربط دادن، پیوستگی ، بربستن، و..می باشد. در مفهوم عام رابطه نامشروع به رابطه ای گفته میشود که روابط دو جنس مخالف از حدود شرعی و نیز به تبع آن قانونی خود تجاوز کرده و به حریم خصوصی افراد وارد شود و این لفظ رابطه نامشروع در مقابل رابطه مشروع که ارتباط صحیح و شرعی بین زن و مرد میباشد بکار میرود. ویز میتوان هرگونه برقراری ارتباط که خارج از محدوده شرعی روابط زن و مرد تعریف شده باشد را رابطه غیر مشروع به حساب آورد و آن را جرم انگاری نمود آنچنان که در قانون ما اینگونه میباشد.
مفاهیمی همچون عفت و نیز اخلاقیات و نیز مشروع و نا مشروع به تبع فرهنگ و نیز ارزشهای حاکم بر هر جامعه ای شکل میپذیرد. در کشورها با فرهنگ های مختلف در طول زمان ، حسب زمان و مکان این مفاهیم متغیّر بوده و دائمالاستحاله می باشند.
در تعریف رابطه نا مشروع باید گفت :چنانچه فعل یاعمل ویا اافعالی را که زن نسبت به شوهر و یا شوهر نسبت به همسر خود ،مجاز به انجام است، دیگران مرتکب شوند، رابطهِ نامشروع به وجود میآید. و یارابطه ای که همسران در قبال یکدیگر دارند و یا مردی نسیت به زن محرم خود و بالعکس دارد ،شخص نامحرمی انجام دهد آن فعل را در قانون ما رابطه نامشروع نامیده و آن را جرم انگاری نموده اند.
از جمله جرایم در قانون جمهوری اسلامی ایران، جرم «رابطه نامشروع» است که با عنوانی چون جرایم ضد عفت و نیزاخلاق عمومی معرفی میشود و همچنین در بررسی ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی ایران مصادیق آن ذکر شده است . جرم رابطه نامشروع ازحساسیت بسیار بالایی در محاکم قضایی و نیز اجتماع برخورداراست.چرا که از آن دسته جرایمی میباشد که جهت بررسی قانونی نیازی به شاکی خصوصی ندارد. در جرم«رابطه نامشروع» ، مدعیالعموم یا دادستان میتواند حتی شخصا و بدون نیاز به شکایت شاکی خصوصی شکایت کند،و از بدو امر مدعیالعموم وارد رسیدگی به جرم «رابطه نامشروع» شده و براساس مواد قانونی و قانون مجازات اسلامی رسیدگی پرونده را آغاز نماید.در ابتدا به علت حساسیت موضوع باید به تحلیل این موضوع پرداخت که اساسا رابطه مشروع با عمل منافی عفت و زنا در مواد قانونی چگونه بررسی شده و وجه افتراق آنها چیست و مصادیق هر کدام از آنها چه میباشد.
شایان ذکر است چنانچه شخصی خنثی و و به ویژه خنثی مشکله و یا اینکه فردی نابالغ محسوب شده و مرتکب به جرم رابطهِ نامشروع شود، این موضوع از شمول این قاعده خارج میشود.
با عنایت به جرم انگاری «رابطه نامشروع»و نیز صبغه دینی و نیز شرعی آن میبایست جهت بررسی و فهم موضوع به منابع و کتب اسلامی رجوع نمود چرا که با بررسی مفاهیم قانونی میتوان دریافت که در قوانین جزایی کشور «رابطه نامشروع» به عنوان یک جرم مستقل و نیز معین که میبایستی بازپرس در مرحله ی تفهیم اتهام به متهم بفهماند وجود خارجی ندارد .
جرم«رابطه نامشروع» در قانون ایران بدین گونه تعریف شده چنانچه«هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد مرتکب روابطی نامشروع یا اعمالی منافی عفت، غیر از زنا من جمله تقبیل یا مضاجعه گردند ، به مجازات شلاق تا ۹۹ ضربه محکوم میگردند». براساس آموزشهای دینی چنانچه رابطه بین فرد مذکر ونیز مونثی که به سن بلوغ رسیده باشند ازراه شرعی آن یعنی خواندن صیغه عقد نباشد، این رابطه تحت عنوان یک رابطه نامشروع میباشد که این رابطه خواه در یک کافی شاپ حتی نشستن در یک خودرو باشد، ویا حتی قدم زدن در پارک نیز میتواند از مصادیق ان باشدکه صدالبته اکثریت جوانان ما از آن بی اطلاع میباشند. این در حالی میباشد که بر اساس قوانین کشور ما رابطه در همین اندازه و حدود نیز بدون رعایت موازین شرعی و قوانین کشوری یا همان صیغه عقد و یا عدم اطلاع والدین و خانواده این رابطه یک رابطه نامشروع به حساب می آید و مجازات آن پس از اثبات جرم رابطه نامشروع شلاق میباشد. که گاها برخی از قضات محترم به جهت تکمیل این مجازات تبعید را هم در نظرمیگیرندبه شکل کلی باید خاطر نشان کنم که انجام هر فعلی که خلاف موازین و عفت عمومی جامعه باشد نیز میتواند جرم انگاری شود به عنوان مثال پوشش نا مناسب و غیراسلامی در کشورهای اروپایی و امریکایی به هیچ عنوان جرم تلقی نمیشودچرا که خلاف رویه اجتماعی و اخلاقی رفتاری صورت نگرفته است . اما همین عمل با همان کیفیت در ایران جرم محسوب میشود و با آن برخورد ی جدی صورت میگیرد چرا که جامعه ایرانی آن را بر نمی تابد و آن را خلاف عفت عمومی جامعه میداند.
شایان ذکر است برخورد های فیزیکی و گاها خشک قانونی راهگشای حل این موضو ع نیست چرا که اعتقاد داریم باید در بدو امر اخلاقیات در هر جامعه ای نهادینه شود. تجربه ثابت کرده است که برخوردهای سخت قانونی و گاها فیزیکی پاسخگوی مسائل فرهنگی نبوده و نیست.و تنها با فرهنگ سازی صحیح و شناساندن حد و مرزهای روابط و اشاعه الگو های فرهنگی مناسب در جامعه امروزی ونیز نهادینه کردن اخلاقیات میتوان تا حد زیادی از اشاعه جرم رابطه نامشروع و امثالهم کاست . با گذری در زندان ها و یا مطالعه جراید و حوادثمیتوان به این نتیجه رسید که مجازات های مقرر در قانون ماراهگشا و حلال مسائل اینگونه ای نبوده است .
مقایسه رابطه نامشروع و حدود آن در قوانین ایران و سایر کشورهای غیر اسلامی :
در اکثریت کشورهای به ویژه غیراسلامی، رابطهِ نامشروع به فعل و عملی اطلاق میگردد که در نهایت منجر به برقراری یک رابطهِ جنسی شده باشد ولیکن چنانچه زن و یا مردی روابطی کاملا سطحی داشته باشندلکن عمل مواقعه و نزدیکی صورت نپذیرد، رابطهِ آنها نامشروع تلقی نمیشود.
لکن در اکثریت کشورهای اسلامی و به ویژه ایران اسلامی، صرف خلوت کردن یک زن و یک مرد نامحرم با هم و انجام دادن عملی چون دست دادن، چون مغایر با اصول فرهنگی و نیز اخلاقی و اعتقادی ایرانی و اسلامی است، آن را نامشروع تلقی میکنند، از آنجاییکه که در هرحال، رابطه نامشروع اعم از آنکه توسط مردان و زنان همسر دار متاهل صورت گیرد یا اینکه افراد مجرد، موجب اشاعه فحشاء در جامعه خواهد شد ، به همین جهت شارع مقدس اسلام هچنین روابطی را در اسلام حرام اعلام نموده است.بنابراین باعنایت مطالب فوق الذکر میتوان گفت رابطهِ نامشروع ناشی از برقراری انواع ارتباطات ونیز مراودات بین دو جنس مونث و مذکر (زن و یا مرد) خارج از عرف متعارف مذهبی و دینی به صورتهای مختلف، خواه در ظرف پیوندهای عاطفی منجر به ارتباطات دوستانه ویا اینکه در ظرف بالاتر جسمی و نیز جنسی فاقد علقهِ زوجیت قرار گیرد.
بنابر تعاریف فوق الذکر، ارتباط نامشروع هم شامل روابط جنسی بین زن و مرد فاقد علقهِ زوجیت میشود و هم شامل ارتباطات جسمی بین ایشان ونیز هر گونه ارتباط لفظی و حتی کلامی نامشروع در فقه مقدس جز رابطه نامشروع به شمار می آید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.